Τον Ιανουάριο του 1931 στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Φιλικού Εμμανουήλ Ξάνθου στο Κολωνάκι, παρά την απαγόρευση από την κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου της παρουσίας στην εκδήλωση εκπροσώπων των Δωδεκανησιακών Οργανώσεων, ο Ι. Μοσχονάς, ως Πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Νεολαίας Αθηνών, χωρίς να φοβηθεί από την παρουσία των χωροφυλάκων κατέθεσε στεφάνι στη βάση της προτομής του Εμμανουήλ Ξάνθου και εκφώνησε τον ακόλουθο λόγο:
"Η υπόδουλος Δωδεκάνησος καταθέτει τον στέφανον αυτόν εις την προτομήν σου, Εμμανουήλ Ξάνθε. Η Δωδεκανησιακή Νεολαία επιφυλάσσεται να καταθέση παρόμοιον πολύ προσεχώς και επί του μνημείου, το οποίον θα εγείρη η ευγνωμοσύνη του Έθνους εις την ελευθέραν γενέτειράν σου Πάτμον. Έως τότε η ωραία μορφή σου θα εμπνέη τους υποδούλους συμπατριώτας σου εις τον τραχύν αγώνα κατά της τυραννίας, υπό την οποίαν στενάζουν. Έως τότε η ωραία μορφή σου θα συμβολίζη δι’ όλους μεν τους Έλληνας την ιδέαν της Ελευθερίας, δια τους υποδούλους δε Δωδεκανησίους ολόκληρον την Ελλάδα με όλα τα ιδανικά της".
Κι όμως αυτός ο θερμός πατριώτης είναι λησμονημένος. "Οι Δωδεκανήσιοι οι πιο παληοί τον έχουνε ξεχάσει κι οι νεώτεροι αγνοούνε και τ΄ όνομά του ακόμη" γράφει ο Βασίλης Μοσκόβης σε ένα εκτενές και αναλυτικό άρθρο του για το έργο του Ι.Ε. Μοσχονά [Δωδεκανησιακά Χρονικά, τόμος Β΄ - 1973. Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου. Αθήναι, 1974, σ. 121-140].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου