ΤΣΙΡΠΑΝΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, Προσωπικά βιώματα – μαρτυρία μιας ζωής. Από το
οδοιπορικό μου. Α΄ τόμος: Νίσυρος, Κως,
Πάτμος, Πατμιάδα (1947-1951). Αθήνα/Νέα Υόρκη, 2002-2003, σελ. 180.
Σεπτέμβριος 1947, μαζί με τον πατέρα μου επιβιβαζόμαστε στο καράβι ΗΛΙΟΥΠΟΛΙΣ από την Κω για Πάτμο. Βγαίνοντας στη μικρή αποβάθρα της Σκάλας ρωτήσαμε "πώς θα πάμε στη Σχολή;" Η απάντηση ήταν άμεση: "μ' ένα απ' αυτά τα ζωντανά τετράποδα ταξί" (που ἠταν κατά μήκος του λιμανιού). Βάλαμε το μπαουλάκι μου πάνω στο ένα γαϊδουράκι κι ανεβήκαμε εγώ κι ο πατέρας μου σε ένα άλλο και ξεκινήσαμε ν' ανηφορίζουμε προς το Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Μετά από μιάμιση ώρα (ίσως και περισσότερο, δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς) φθάσαμε στην "κάτω είσοδο" της παληάς Πατμιάδας (όπου ήταν και ο μετέπειτα δικός μου κοιτώνας). Εκεί μας περίμενε ο ιεροπρεπής και φιλόστοργος πατήρ Ιερεμίας Βάστας για να μας παρουσιάσει στον Σχολάρχη Αρχιμ. Μελέτιο Γαλανόπουλο.
Ο Μελέτιος Γαλανόπουλος ήταν ο πρώτος μεταπολεμικώς διορισμένος σχολάρχης στα Δωδεκάνησα και ο πρώτος Έλλην κρατούμενος στο ΝΤΑΧΑΟΥ, από όπου είχε επιστρέψει σώος, αλλά με το γερμανικό σύνδρομο της υπεραυστηρότητας, αφού καταγόταν από την Σπάρτη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σύνθημά του: "Ὡς στρατιώται της Εκκλησίας οφείλετε εκ παίδων να σκληραγωγηθήτε". Έτσι, απ' τα χαράματα και πριν ξημερώσει ξυπνούσαμε κάθε μέρα και πριν απ' το πρωινό και τον εκκλησιασμό, μας καλούσε μ' εκείνη την εκκωφαντική σφυρίχτρα του σε πραγματικά στρατιωτικά γυμνάσια, δηλαδή τροχάδην σκαρφαλώνοντας απάνω στις βραχώδεις βουνοπλαγιές και στις πετρώδεις βουνοκορφές μεταξύ της παληάς Πατμιάδας, Χώρας και Σκάλας. Είχε δε και τον "βοηθό" του, το Κωστιό, που σαν "κέρβερος" αστυνόμευε και κατέδιδε κάθε απουσία ή παράβαση των μαθητών.
Ο πρώτος και μόνος μαθητής της Πατμιάδας που φορούσε μακρύ παντελόνι ήμουν εγώ. Ήμουν κι ο πιο νοικοκύρης. Αφού με πείραζαν οι συμμαθητές μου, λέγοντας "εσένα έπρεπε να σε κάνει ο θεός νοικοκυρά, να κρατάς σπίτι"! Ο Σχολάρχης με θεωρούσε υπόδειγμα μαθητή και πειθαρχίας. Πάντα με έφερνε ως παράδειγμα: "τον Τσιρπανλή να μιμείσθε και στην καθαριότητα και στην επίδοση της γραμματικής"! Στην Πατμιάδα έμεινα τρία χρόνια. Ήμουν αριστούχος μαθητής. Είχα σε όλα τα μαθήματα 10 εκτός από τα μαθηματικά και την έκθεση που είχα 9. Όπως με χαρακτήριζε ο καθηγητής μου Άγγελος Παντελιός, ήμουν σουρεαλιστής, δηλαδή ιδεολόγος, και όχι πραγματιστής. Μου άρεσε ο ιδεατός κόσμος του Πλάτωνα ...
